We leven nog! :)

Lieve allemaal,

Het is nog steeds niet gelukt om elke week een blog te schrijven, maar we leven nog steeds en bij deze dus weereen wat uitgebreider verslag. Gister hebben we Republic Day gevierd, de dag dat India onafhankelijk werd. Een groot feest met VIP gasten, optredens van de bewoners, heel veel en heel lekker eten en cricket! Verder hebben we deze weken wat kleine uitstapjes gemaakt en geef ik een update over het sponsorgeld!

Republic Day
Rond 11u arriveerden de gasten, vaste sponsors, die elk jaar aansluiten om samen met iedereen op Umang Republic Day te vieren. Dit is een groep mannen die zich hier duidelijk thuis voelen en de hele dag heel ongedwongen en enthousiast overal aan mee hebben gedaan. De dag begint met het hijsen van de vlag en het zingen van het volkslied. Daarna volgen speeches van verschillende mensen en het zegenen van een schilderij van Ghandi. Na deze plechtigheden volgen binnen een aantal optredens van de bewoners. Zij zingen eerst een mooi lied en vervolgens voert een deel van hen een dans op, met als middelpunt vlaggendrager Meera. Een aantal bewoners komt vervolgens nog kort aan het woord en Sujit (mannelijke bewoner die graag en mooi zingt) zingt 2 mooie liedjes. Ook Sulu houdt nog een kort praatje, om iedereen te bedanken en om haar trots op Umang uit te spreken. We krijgen bezoek van de hoofdofficier van Politie van deze streek en ook zij houdt een kort praatje. De lunch die volgt wordt gesponsord door onze gasten en bestaat uit verschillende typisch Zuid-Indiase gerechten. Iedereen geniet zichtbaar enorm van de maaltijd en we eten allemaal onze buik meer dan rond. Na de lunch heeft iedereen even tijd om te rusten, maar de meesten kunnen niet wachten om cricket te spelen. Ruim een uur wordt er enthousiast cricket gespeeld, een deel van de bewoners tegen de sponsors. Dit gaat fanatiek, maar heel sportief! De sponsors moedigen de bewoners aan, helpen ze en uiteindelijk worden er zelfs gemengde teams gemaakt. Dit is echt heel leuk om naar te kijken! Na de thee vertrekken de sponsors naar hun volgende bestemming en op Umang keert de rust weer. Iedereen is moe van de leuke en drukke dag en de avond wordt rustig afgesloten.
Dit was ons grootste avontuur sinds de vorige blog en we zijn heel blij dat we dit mee hebben mogen maken tijdens ons verblijf hier. Het is bijzonder om te zien hoe mensen in een ander land feest vieren en om hierin betrokken te worden. Daarnaast hebben we donderdag nog een klein feestje meegemaakt, de kracht van de vrouw werd gevierd. Hierbij kregen alle vrouwelijke bewoners en medewerkers een klein cadeautje (oorbellen) en iets lekkers. Toevallig hadden wij woensdag taart gemaakt, dus had iedereen een stukje taart en een Indiase lekkernij! Dit feestje duurde ongeveer een uur, maar er werd enorm genoten. Het was leuk om te zien dat alle vrouwen mooie kleren aan hadden die dag en hoe erg ze genieten van een klein cadeautje en een beetje extra aandacht!

We hebben deze maand een mooie wandeling gemaakt. Umang ligt aan een doorgaande weg en tot nu toe zijn we altijd 1 kant op geweest vanaf hier(richting Kadav en Karjat), deze keer zijn we de andere kant op gelopen. Hiervoor moesten we de rivier oversteken en we wisten niet precies wat we tegen zouden komen. Onderweg hebben we vanalles gezien, woongemeenschappen in opbouw, verlaten dorpjes en uiteraard loslopende koeien. Uiteindelijk kwamen we in Kashele, een dorpje 5/6 km vanaf Umang, uit en hebben daar even doorheen gelopen. Wij waren op dat moment de grootste bezienswaardigheid in Kashele haha. Op de kaart hadden we een hotel gezien in dit dorp, dit konden we echter niet vinden. Wel zou even verderop een resort moeten liggen en wij dachten dat we daar wel thee konden drinken. Eenmaal bij het resort aangekomen (zeker 30 min lopen later), bleek dit geen openbare gelegenheid te zijn. Na een korte drinkpauze zijn we dus maar terug gelopen naar Kashele. Hier bleek na opnieuw goed rondkijken een kleine lunchroom te zitten. Hier hebben we heerlijke chai en lassi (yoghurt drankje) gedronken. Vervolgens hebben we bij een kraampje vers fruit gehaald en zijn we met de riksja terug naar Umang gegaan, zodat we op tijd terug zouden zijn voor de lunch. Bij terugkomst verklaarde iedereen ons voor gek dat we zover (!?!) gelopen hadden. Wij hadden eigenlijk ook terug willen lopen, maar dat hebben we maar voor onszelf gehouden..

Ook zijn we 2 weken terug gaan shoppen met Tahera, een van de caretakers die in Karjat (“de stad”) woont. Zij heeft ons meegenomen naar de beste plekjes om mooie kleren te kopen, Lisa heeft nieuwe gaatjes laten schieten in haar oren (gewoon op de stoep voor de juwelierswinkel voor wel €0,70) en we hebben wat speeltjes voor de honden gekocht. Dit was een hele ervaring, in de winkels is het normaal om je te laten helpen. Ze halen letterlijk alles uit de kast voor je, je gaat op de grond zitten en zij leggen allemaal kleren voor je neer. Als je dan iets mooi vindt, zeg je dat en zoeken ze in die kleur/dat model verder. Hier hebben we allebei een top gekocht (een soort tuniek/jurk die ze hier normaal op een legging of pofbroek dragen). Daarna zijn we naar een winkel geweest die alleen maar stoffen verkoopt. Voorin de winkel hangen grote rollen overhemd stof en achterin de winkel verkopen ze pakketten stof voor een volledige outfit. Omdat ik in de andere winkel moeilijk kon slagen en hier niet kon kiezen, heb ik 2 pakketten gekocht en deze hebben we naar een naaiatelier gebracht. Hier mocht ik uit een boekje een model kiezen voor broek en tuniek en een week later zou het dan klaar liggen. Inmiddels zijn de setjes opgehaald en ik ben er echt blij mee. Sulu zei gister dat Lisa en ik alleen het kleurtje nog missen, verder pasten we qua kleding en gedrag prima thuis in het Indiase gezelschap!

Verder werken we natuurlijk gewoon 5 dagen in de week. Hierin hebben we ieder onze eigen routine en een aantal gezamenlijke activiteiten. We beginnen de dag om 7.45u met wandelen met de residents, om 8.15u hebben we een halfuur yoga (soms nog best pittig), daarna gaan Lisa en ik in ons eigen huisje ontbijten, eventueel douchen en klaarmaken voor de dag. Om 10u sluiten we aan bij de dag opstart, die dan ongeveer afgerond is en daarna begint voor iedereen een individuele routine. Een deel werkt binnen in de VTC (vocational teaching center), hier worden sieraden gemaakt, er wordt gepoetst, de therapie wordt hier gehouden en een deel van het voorbereidend werk voor de verkoop en het koken worden hier gedaan. Ook geef ik hier de massages en zijn wij in principe (sowieso 1 van ons) de hele ochtend hier aanwezig om toezicht te houden, samen met 1 of 2 caretakers. Om 11u verzamelt iedereen kort in de VTC voor de morning snack, die altijd bestaat uit een stuk fruit. Daarna werkt iedereen tot 12.45u, waarna ze gaan opfrissen voor de lunch, die om 13u in de diningroom is. Als ik alleen hoef te masseren, probeer ik tussendoor ook wat aan verslagen te werken (Lisa en ik willen graag zoveel mogelijk op papier zetten voor de mensen die na ons komen en ook voor de mensen die hier werken, zodat een deel van ons werk door kan gaan als wij weg zijn). Als ik therapie en massages geef, zit mijn schema helemaal volgepland. In de middag is het schema een beetje anders, dan zijn de meeste bewoners in de VTC. Wij proberen hier dan ook te zijn, maar hebben dan wel vaak de laptop bij ons, in de hoop aan de verslagen te kunnen werken. Ook doen wij in de middagen de individuele counseling, op dinsdag geven we Engelse les aan een deel van de bewoners en op vrijdag bakken we taart met Ekra en Payal. Elke dag is om 16.30u even tijd om met de staff de dag te bespreken, belangrijke punten worden behandeld, onder het genot van een kopje thee en een (meestal typische Indiase) snack. Van 17u tot 18u zitten de bewoners op de veranda, ze luisteren muziek en spelen spelletjes, badminton of cricket. Vanaf 18u zijn wij klaar met werken. Om 20u eten we avondeten, dan zit een deel van de bewoners tv te kijken en als wij ons eten op hebben, sluiten we vaak nog even aan. De afgelopen weken hebben we op zaterdag en zondag vrij gehad en dit is goed bevallen. We kunnen deze dagen goed gebruiken om een beetje af te schakelen en bij te komen.

Ook hebben we deze tijd gebruikt om vast vooruit te kijken naar de reis die steeds dichterbij komt. Inmiddels hebben we het meeste verre vervoer geregeld, zelfs de terugvluchten zijn geboekt! Ik vlieg 25 april terug naar Amsterdam, terwijl Lisa diezelfde dag verder vliegt naar Sri Lanka. Zij volgt mij 3 weken later terug naar huis. Samen gaan we over 3 weken naar Mumbai. Hier verblijven we 2 dagen, 1 nacht bij Marijke, zij woont (tot eind februari) met haar man in Bandra, een expatwijk in Mumbai. Ze zijn hier naartoe gekomen voor zijn werk en Marijke is surrogaatmama voor de vrijwilligers van Umang. Bij hen worden we ernstig verwend en Marijke laat mooie stukjes van de stad zien! Omdat zij zelf heel druk zijn blijven we 1 nachtje. Daarna gaan we in een hotel/hostel overnachten en met z’n 2en nog wat meer van Mumbai ontdekken. 25 februari vliegen we van Mumbai naar Varanasi, hier gaan we Holi vieren (1 en 2 maart), maar zo hebben we ook nog een paar dagen om de stad te ontdekken. 3 maart reizen we richting de grens en 4 maart hopen we in de bus naar Pokhara te zitten! De planning in Nepal begint langzaam vorm te krijgen en wordt voor een deel gevuld door een trektocht in het Annapurna gebied. 1 april (nee, dit is geen grap) vliegen we van Kathmandu naar Kuala Lumpur. In Maleisie zijn we dus iets korter dan in Nepal, maar ook hier hebben we tijd genoeg om veel mooie dingen te zien!

Gek is om dit zo overtuigd te typen, want voor mijn gevoel ben ik in Umang al thuis en ben ik over 3 weken weer onderweg naar Nederland. Het gevoel dat we hierna nog op vakantie gaan en 2 landen gaan bezoeken en hier super mooie en bijzondere dingen gaan doen en zien, moet nog bezinken haha. Dit neemt niet weg dat ik hier superveel zin in heb en dat we allebei heel blij zijn dat we deze keuzes gemaakt hebben! Vandaag hebben we een globale planning gemaakt voor onze reis door Nepal, waardoor het wel wat meer gaat leven!

Last but definitely not least!! We hebben het eerste grote bedrag aan sponsorgeld uitgegeven! De matrassen zijn afgelopen week besteld en komen zeker nog binnen voordat wij weg zijn. Er bleek ook nog geld van andere vrijwilligers te zijn, waardoor voor een aantal bewoners speciale orthopedische matrassen besteld konden worden. Ik ben heel blij dat dit op deze manier geregeld is, want een goed matras is zo belangrijk, zeker voor deze doelgroep! Komende week wordt het andere grote sponsorproject van ons besteld, nieuw meubilair voor in de eetzaal. Dit was al uitgezocht en hoeft dus alleen nog besteld te worden, nu ze weten dat wij mee betalen. Kleinere bedragen hebben we besteed aan een aantal keer boodschappen doen voor speciale maaltijden, die we ook zelf bereid hebben, zoals pannenkoeken, de goed gevulde soep en pasta met kip voor kerst en de vegetarische pasta met kaassaus van 2 weken terug! Ook hebben we ingredienten voor de verschillende taarten gekocht en hopen we komende week nog een nieuwe taartvorm te krijgen, zodat we ook eens wat meer kunnen maken, of 2 soorten tegelijk haha. We hebben douchesponzen gekocht met een lang handvat, zodat de caretakers de hulpbehoevende bewoners niet meer met hun blote handen hoeven te wassen, een aantal bewoners vond dit namelijk niet prettig (en dit gaf soms lastige situaties), deze gaan we komende week introduceren met een korte gebruiksaanwijzing! Ten slotte hebben we dus wat spulletjes gekocht voor de nieuwe puppy en daarbij ook een bot voor elke grote hond. Ook hebben we betaald voor het ontvormen en vaccineren van alle dieren, behalve de nieuwe kittens, omdat deze nog te klein zijn. Dit omdat we zien hoe belangrijk de honden en katten zijn voor de bewoners en wij het belangrijk vinden dat de beestjes gezond zijn, maar ook dat ze geen ziektes over kunnen dragen op de bewoners.

Het is toch weer een heel verhaal geworden! Ik hoop dat jullie het met net zoveel plezier lezen als ik het schrijf! Ik wil natuurlijk iedereen bedanken voor de gulle donaties, zonder jullie hadden we de organisatie en vooral de bewoners niet zoveel kunnen bieden en zo blij kunnen maken! Daarnaast wil ik toch nog van het moment gebruik maken om erop te attenderen dat doneren nog steeds mogelijk is! Stuur me een berichtje op facebook, whatsapp of instagram als je interesse hebt, of als je gewoon benieuwd bent naar nog meer verhalen! :) Ik hoop dit weekend ook nieuwe foto’s te kunnen uploaden, ik heb nu ontdekt hoe het moet! Dit geeft toch nog wat meer kleur aan mijn verhalen.

Liefs